Przestawiam skrótowe informacje dotyczące zagospodarowania terenow pogórniczych na osiedlu Zatorze. Tematu o który walczyłem w obecnej kadencji Rady Miasta. Projektanci w wykonanej koncepcji, uwzględnili większość wniosków złozonych przez mieszkańców naszego miasta. Przypomnę, że konsultacje prowadziliśmy na początku roku zarówno przez Urząd Miasta jak i portale internetowe www.konin.pl www.LM.PL,www.BezpiecznyKonin.pl i www.Wkonin.pl. Tak jak poniżej, może wyglądać straszące obecnie zwałowisko. Teraz czas na analizę, ustalenie kolejnosci realizacji poszczególnych etapów oraz poszukiwanie pozabudżetowych źródeł finansowania.
Teren projektowano tak by wzmocnić jego atrakcyjne elementy oraz wyeliminować lub osłabić działanie elementów negatywnych. W koncepcji zagospodarowania terenu podjęto próbę wydobycia wszystkich zalet obszaru i potencjalnych możliwości. Poszczególne elementy zagospodarowania starano się tak projektować, aby wpisać się w istniejące ukształtowanie hałdy. Na stoku północnym przewidziano funkcje rekreacyjne a stok południowy otwarto na widoki panoramiczne miasta. W jak największym stopniu starano się zachować istniejący układ zieleni (lasy i polany). Ingerencja polegać ma na porządkowaniu zieleni tak, by uczynić ją atrakcyjną i dostępną dla odwiedzających. Zabiegi, które przekształcają zieleń na hałdzie dotyczą tylko sytuacji, gdy jest to niezbędne ze względów funkcjonalnych, kompozycyjnych bądź bezpieczeństwa przyszłych użytkowników.
{gallery}zatorze{/gallery}
Opis ogólny koncepcji urbanistycznej
Ze względu na położenie, wybitny potencjał, rozmiar założenia oraz planowaną liczbę i rozmiar atrakcji założono, że projektowany teren rekreacyjny po kompleksowym zagospodarowaniu ma być ośrodkiem ponadlokalnym tzn. odpowiadać na potrzeby zarówno mieszkańców pobliskich osiedli, miasta oraz regionu miasta. Bogata oferta atrakcji zaproponowana w koncepcji daje szansę wykorzystania potencjału obszaru, uczynienia go ciekawym, odpowiadającym potrzebom różnych ludzi, zarówno tych bardziej jak i mniej
aktywnych. Obszar ma przyciągać ludzi, bogatą ofertą rekreacji codziennej jak i weekendowej – zarówno dla mieszkańców jak i przyjezdnych. Mnogość atrakcji i ich rozrzucenie w terenie pozwala na etapowanie inwestycji i realizowanie kolejno pojedynczych elementów Koncepcji.
1. Tereny sportowe i sportowo-wypoczynkowe
A. Kompleks sportowy
Najwazniejszy kompleks sportowy zlokalizowano w północno-wschodniej części obszaru opracowania. Wynika to głównie z ukształtowania terenu w tym miejscu – duzy i płaski obszar umożliwia ulokowanie tu boisk sportowych bez konieczności podjęcia większych prac związanych z niwelacją gruntów. W skład kompleksu sportowego wchodzą:
- boisko do gry w lacrosse
Boisko do gry w lacrosse zlokalizowane jest na północy zespołu sportowego. Gra w lacrosse jest dyscypliną jeszcze mało popularną w Polsce, jednak dynamicznie rozwijającą się w Europie (wywodzi się Ameryki). Najbliższym ośrodkiem, w którym załozono zespół lacrosse jest Poznań, jednak brak na jego terenie odpowiedniego do uprawiania tej dyscypliny boiska sportowego. Sport ten szybko się rozwija i najprawdopodobniej na stałe wejdzie w skład dyscyplin uprawianych w Polsce . W ostatnich latach powstała nawet jego polska reprezentacja. Gra w lacrosse ma charakter bezkontaktowy. Polega na podawaniu, przenoszeniu i strzelaniu piłką za pomocą kijów ze specjalnymi chwytakami. Gra wymaga odpowiedniego sprzętu, stąd przewidziano w kompleksie kilka budynków będących zapleczem szatniowo-sanitarnym i magazynowym, działającym np. na zasadach wypożyczalni sprzętu sportowego. Powierzchnia boiska moze być trawiasta lub sztuczna. Boisko wyposazono w widownię i otoczono zielenią. Boisko moze być przekwalifikowane na uniwersalne, dla uprawiania różnych innych dyscyplin sportu. - wrotowisko / lodowisko
Kolejną atrakcją centralnie zlokalizowaną w kompleksie jest „boisko” dwufunkcyjne, które latem pełnić może funkcję wrotowiska a zimą lodowiska. Istnieje mozliwość zamknięcia tego obszaru w pełen obiekt kubaturowy i stworzenie tam np. lodowiska całorocznego. Wrotkarstwo, rolkarstwo i jazda na łyzwach stają się coraz bardziej popularne, uprawiane może być zarówno rekreacyjnie i rodzinnie jak wyczynowo. - boisko do gry w softball
Boisko do gry w softball połozone jest na zachód od lodowiska. Ze względu na typ gry z dwóch stron zabezpieczono je siatką, a z pozostałych odgrodzono zielenią. Softball jest grą podobną do baseballu, z tym ze rozgrywany jest na mniejszym boisku, większą piłką i dłuższą a cieńszą pałką. Gra przeznaczona zarówno dla starszych i młodszych, podobna jest też do naszego rodzimego palanta. Stąd uznano, Że boisko takie może oferować ciekawą rozrywkę tak dla rodzin czy grup znajomych, jak i dzieci szkolnych. - boiska do piłki siatkowej
Zaprojektowano dwa boiska do siatkówki w centralnej części kompleksu. Sport ten jest niezwykle popularny w naszym kraju stąd nie mogło go zabraknąć i w tym kompleksie. Gra towarzyska, aktywna ruchowo, rozwijająca sprawność i kontakty społeczne przeznaczona jest dla kazdego użytkownika. - boiska do piłki koszykowej
Zaprojektowano dwa boiska do koszykówki (streetball) w centralnej części kompleksu. Gra popularna i lubiana, szczególnie wśród młodzieży. Wraz z boiskami do siatkówki i softballa strefa ta może być wykorzystywana nie tylko przez zwykłych użytkowników ale równiez przez szkoły na zajęciach z wychowania fizycznego. Mogą się tu odbywać zawody międzyszkolne, międzyosiedlowe czy nawet ponadlokalne. Wyposażenie kompleksu daje szeroką szansę tak na rekreację indywidualną, jak i zbiorową, zorganizowaną. - ścianki wspinaczkowe
Obszar poświęcony wspinaczce zlokalizowano na południowym-wschodzie kompleksu sportowego. Przewidziano kilka stanowisk wspinaczkowych. Sport ten wymaga zabezpieczenia, sprzętu i odpowiedniej obsługi, dlatego można go wyodrębnić dla obsługi przez prywatnego operatora. Sprzęt przechowywany będzie w budynkach pomocniczych na terenie kompleksu. Taki zespół ścianek daje mozliwość organizacji zawodów wspinaczkowych i profesjonalnych treningów dla zainteresowanych. Istnieje mozliwość zakładania grup wspinaczkowych, ale równiez uzytkowania amatorskiego. - mini-golf
Wypożyczenie kijów i piłeczki pozwala na spokojniejszą rozrywkę w postaci gry w mini-golfa. Czternaście stanowisk o róznej trudności przeznaczonych jest tak dla początkujących, jak i bardziej zaawansowanych zawodników. Zespół mini-golfa połozony jest w południowej części kompleksu tuż przy głównej ściezce terenu i w bliskim sąsiedztwie placu zabaw. Lokalizacja przy głównym trakcie pieszym czyni ten sport atrakcyjnym tak dla grup, jak i indywidualnych uzytkowników.
B. Stok narciarski / polana piknikowo-festynowa
W centralnej części terenu opracowania, na południowym stoku hałdy pogórniczej przewidziano w Koncepcji obszar dwufunkcyjny: zimą przeznaczony pod stok narciarski z wyciągiem orczykowym i stok do jazdy na sankach, natomiast od wiosny do jesieni wraz z północnym obszarem sięgającym do rurociągu ciepłowniczego przeznaczony pod zieloną polanę piknikowo-festynową. Obszar uporządkowany, bez wysokiej zieleni, domknięty ściezkami pieszymi i rowerowymi, będzie głównym obszarem organizacji lokalnych i ponadlokalnych imprez plenerowych takich jak: festyny, festiwale, happeningi, koncerty czy wszelkie pokazy. Wyposażono go w scenę plenerową z ławeczkami. W czasie wolnym będzie to przestrzeń otwarta dla indywidualnego piknikowania i wypoczynku. Uporządkowano zieleń otaczającą teren tak, by otwierać widoki na ciekawe miejsca, tworzyć odpowiednie tła np. dla sceny, a przysłaniać te słabsze oraz odgradzać różne strefy funkcjonalne. Zimą gdy stok pokryty będzie śniegiem, lub gdy możliwe będzie sztuczne naśnieżanie stoku, działać będzie wyciąg orczykowy na górę hałdy. Rozciąga się stamtąd widok na polanę i jezioro Czarna Woda. Stok będzie wymagał łagodniejszego ukształtowania spadku i ewentualnego podsypania szczytu tak, by osiągnąć róznice wysokości ok. 20m; długość zjazdu ok. 120m. Jest to niewielki stok, jednak dla potrzeb lokalnych wystarczający. U podnóża góry mogłyby zimą powstać bary z widokiem na stok serwujące ciepłe posiłki i napoje.
C. Tor do kolarstwa górskiego
Kolejnym niezależnym obiektem sportowo-rekreacyjnym są górki w południowo-wschodnim końcu terenu opracowania, które ze względu na swoją morfologię, po odpowiednim uporządkowaniu idealnie nadają się do uprawiania ekstremalnego kolarstwa górskiego. Obszar ten głównie ze względów bezpieczeństwa użytkowników wymaga w pewnym zakresie oczyszczenia z drzew i krzewów oraz ukształtowania tras zjazdowych niezaleSnie od przebiegającej dołem ściezki pieszo-rowerowej. Tory zjazdowe pozostają nieutwardzone.
Rozciągające się stąd widoki na miasto i ukształtowanie terenu świadczą o wartości tego fragmentu terenu. Potencjał tu drzemiący jest niepodważalny i w zasadzie wymaga niewielkich zabiegów by zostać wydobytym i ozywionym. Nalezy podkreślić, że dostęp pieszych jest tu w pewnym stopniu ograniczony, co korzystnie wpływa na ich bezpieczeństwo, jednak dla potrzeb medycznych, w razie wypadku na górkach, mozliwy jest dojazd karetki po zespolonych razem utwardzonych ściezkach pieszej i rowerowej i jej zawrócenie przy schodach wejściowych od osiedla. Na zachód od górek wyznaczono placyk wolny od drzew dla obserwacji rowerzystów i ich odpoczynku.
D. Skate Park
Na południowym-wschodzie terenu, na przedłużeniu istniejącego boiska sportowego zlokalizowano profesjonalny teren do jazdy na deskorolkach, rolkach i bmx’ach. Główny kompleks stanowi zespół ramp i górek zjazdowych (skate hills) z możliwością rozstawiania słupków do organizacji slalomów. Drugim elementem jest placyk z kołyską do akrobacji na deskorolce lub rolkach tzw. half-pipe. Wszystko wyposażone w barierki, rampy, schodki do zjazdów oraz rozrzucone w przestrzeniach zielonych ławeczki dla odpoczynku i obserwacji wyczynów czynnych użytkowników Skate Parku.
2. Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe
A. Ścieżki spacerowe
Sieć ścieżek spacerowych rozciągnięta jest na całej przestrzeni terenu opracowania. Została ona zaprojektowana tak, by wpisywać się w ukształtowanie terenu i w miarę możliwości adaptować istniejące już ścieżki, powstałe w wyniku spacerów mieszkańców pobliskich osiedli. Zabieg taki wynika z szacunku dla ich przyzwyczajeń i zachowań. Przebieg ściezek wpisuje się w zewnętrzną sieć dróg, co pozwala na łatwy dostęp do terenu opracowania przez pieszych i rowerzystów. Dodatkowo zaplanowano szlaki, które łączą najwazniejsze punkty terenu i tworzą czytelną sieć. Lasy, przez które i wzdłuż których przebiegają ściezki, zostały odsunięte od nich, by wytworzyć bezpieczne zielone strefy spacerowe utrzymane w tzw. „skali ludzkiej”. Ważność poszczególnych ciągów wyodrębniona została dzięki róznej ich szerokości, od 2 do nawet 4 m i kreowaniu silniejszych lub słabszych osi widokowych i otwarć. Wszystkie ściezki są oświetlane i wyposazone w niezbędne elementy małej architektury takie jak: ławki, kosze na śmieci, latarnie. Dla wazniejszych i bardziej atrakcyjnych miejsc zorganizowano place z ławkami dla odpoczynku i kontemplacji przestrzeni. Sieć dobrze zorganizowanych ściezek skłania do ruchu i integracji z przyrodą. Ścieżki umożliwiają spacerowanie, bieganie, a zimą uprawianie narciarstwa biegowego.
B. Ścieżki tematyczne
Prócz zwykłych ścieżek spacerowych wykreowano w terenie trzy specjalne ścieżki tematyczne, które mają oferować dodatkowe atrakcje. Wszystkie one łączą północny trakt biegnący szczytem skarpy ze szlakiem rozciągniętym w jej dolinie, w lesie.
- ścieżka edukacyjno-ekologiczna
Jest najbardziej na zachód wysuniętąściezką tematyczną. Jej przebieg wykorzystuje istniejący układ zieleni w tym miejscu. OkrąSa ona malowniczą polanę i dalej rozdziela się na ścieżkę kierującą się do restauracji i muzeum oraz ściezkę w kierunku stoku narciarskiego. Droga jest utwardzona, a wzdłuż ciągnącego się przy niej lasu i po drugiej stronie polany proponuje się urządzić mini ogród botaniczny i wysadzenie co cenniejszych gatunków drzew i krzewów, co mogłyby wzmocnić malowniczość tego miejsca. Roślinność opisana według gatunku wraz z rozmieszczonymi w przestrzeni tablicami o środowisku przyrodniczym spełniałaby funkcje tak estetyczne jak i edukacyjne. Na ścieżce
przewidziano takze miejsca pod małe placyki za ławkami. - ścieżka gier
To ukryta w lesie nieutwardzona ścieżka oferująca rozrzucone wzdłuz niej takie gry towarzyskie, jak: rzut podkową, plenerową szachownicę do gry w szachy, stoliki stanowiące pojedyncze stanowiska szachowe oraz stoły do tenisa stołowego. Poza tym, zakładając że ściezka ta moze być uźytkowana nie tylko przez indywidualnych ludzi a także przez zorganizowane grupy dzieci szkolnych i przedszkolnych, wyposażono ją także w linę zjazdową, huśtawki, słupki do zabawy, ławki i utwardzony plac do ćwiczeń i zabaw. Ściezka atrakcyjna dla użytkowników w równym wieku wpływa na ich rozwój ruchowy i umysłowy. - ściezka ruchowa
Ostatnia ze ścieżek tematycznych – nieutwardzona ścieżka ruchowa zlokalizowana została równiez w lesie, w poblizu fitness klubu, aby w razie potrzeby powiązać obie te formy spędzania czasu. Wyposażono ją w jeden utwardzony plac do ćwiczeń oraz drugi nieutwardzony ze sprzętem terenowym (tor sprawnościowy) w postaci wszelkiego rodzaju drabinek i przeszkód. Poza tym przy ściezce zaproponowano takze bieznię do skoku w dal oraz opcjonalnie strzelnicę plenerową,
C. Ścieżki rowerowe
W odpowiedzi na duże zapotrzebowanie mieszkańców Konina na szlaki rowerowe, zaprojektowano na terenie bezpieczną, wygodną i bogatą sieć dróg rowerowych. Przebiegają one wzdłuz ważniejszych ciągów pieszych, najczęściej przylegając tuż do nich. Szerokość ścieżek rowerowych to zazwyczaj 2m.
D. Place zabaw
Nieodłącznym elementem terenów rekreacji i wypoczynku powinny być zorganizowane i bezpieczne place zabaw. Na terenie opracowania wyróżniają się dwa podstawowe obszary przeznaczone pod tą funkcję: jeden przy zachodnim wejściu od strony osiedla domów jednorodzinnych, drugi na skraju terenów sportowych w bliskim sąsiedztwie głównej polany piknikowej.
E. Park linowy – „małpi gaj”
Kolejną atrakcją wkomponowaną w przestrzeń pogórniczego, pofałdowanego terenu jest propozycja ulokowania na zachodnim stoku hałdy parku linowego tzw. małpiego gaju.
F. Zielony labirynt
U podnóza parku linowego, między hałdą, a mniejszymi zachodnimi górkami, w porastający całość las wcina się klin niskiej zieleni, zapraszający do środka. Na jego końcu, na skraju lasu, rozpoczyna się kolejna atrakcja terenu – zielony labirynt. To sieć ścieżek wytyczonych przez ukształtowane po obu stronach żywopłoty.
G. Paintball
Południowo-zachodnią część terenu porasta zwarty las, który w całości postanowiono zachować. Zaproponowano na tym obszarze strefę dla gry w paintball. Zaletą tego obszaru jest jego wydzielenie stromymi stokami hałdy od pozostałych, dostępnych dla kazdego, terenów. Przewiduje się jednak ogrodzenie terenu poświeconego grze. Omawiana funkcja wymaga wybudowania obiektu kubaturowego z wypozyczalnią, szatniami i sanitariatami.
H. Stok do jazdy na sankach
Tuż przy stoku narciarskim zakłada się organizację dziecięcych zjazdów na sankach. Taka lokalizacja ułatwia w razie potrzeby jednoczesne naśnieSanie obu stoków. Strefa ograniczona jest u dołu nieutwardzoną ścieżką z ławeczkami, która odgradza stok od głównego traktu pieszo-rowerowego (zimą szlak narciarstwa biegowego) zabezpieczając tak użytkowników szlaku jak i stoku.
I. Tor saneczkowy
Na północno-zachodnim krańcu hałdy, w najwyższym punkcie północnego stoku proponuje się zaprojektowanie zorganizowanego, profesjonalnego toru saneczkowego. Atrakcyjny widok, ciekawa oferta i bezpieczna lokalizacja nie kolidująca z innymi funkcjami czyni tor saneczkowy interesującym sposobem spędzania wolnego czasu w szczególności w zakresie rekreacji weekendowej.
J. Strefa plażowa
Strefa plazowa to pomysł na uatrakcyjnienie brzegu jeziora Czarna Woda i wkomponowanie go w cały układ terenów rekreacyjnych. Na zachód od plaży, na zakończeniu jednej z głównych ścieżek wyprowadzono w jezioro pomost. W obrębie strefy plażowej przewidziano takze po dwa boiska do siatkówki plażowej i badmintona.
3. Tereny wypoczynkowo-kulturowe
Charakteryzuje je czynnik kulturotwórczy, przejawiający się w różnoraki sposób. Do tej grupy zaliczyć należy:
A. Muzeum historii kopalnictwa wraz z wystawą plenerową
Budynek muzeum lokalizuje się na szczycie hałdy nad jej północnym stokiem dostawiony do ścieżki pieszo-rowerowej biegnącej po skraju hałdy. Możliwość posadowienia obiektu na hałdzie wymaga dokładnych badań gruntowych. Zakłada się nowoczesną architekturę obiektu. Uznano, ze wystawa muzealna, poza tradycyjną ekspozycją we wnętrzach, powinna mieć też część terenowej ekspozycji. Wyznaczono w przestrzeni u podnóza hałdy punkty formalnie ważne, w których przewiduje się ustawienie maszyn dawnej kopalni węgla. Ekspozycja plenerowa rozrzucona po obu stronach rurociągu wkomponowuje go w teren i nie pozostawia obcym. Wydaje się że zabieg rozdzielenia funkcji muzealnej na cześć wewnętrzną i plenerową, które zlokalizowane są dodatkowo na różnych poziomach, czyni ją atrakcyjniejszą i łatwiej akceptowalną w przestrzeni rekreacyjno-wypoczynkowej. Ścieżka biegnąca górą hałdy otwiera szeroki widok na wystawę plenerową i jej bliższe i dalsze tło, które stanowią zieleń i jezioro. Obiekty rozrzucone w przestrzeni akcentują wazne miejsca i prowadzą wzrok spacerowiczów.
B. Polana piknikowo-festynowa
Polana została wcześniej omówiona przy okazji opisu terenów sportowych, a dokładniej stoku narciarskiego, jednak ze względów funkcjonalnych – organizacja festynów, pokazów i koncertów, umieszczono ją także w grupie terenów wypoczynkowo-kulturowych.
C. Miejski Dom Kultury
Przy jedynej asfaltowej drodze przebiegającej wzdłuż granicy terenu opracowania, w bliskim sąsiedztwie parkingu i w obrębie oddziaływania galerii handlowej, proponuje się ulokować budynek Miejskiego Domu Kultury wraz z parkingiem i zapleczem zieleni za obiektem, z własną sceną dla występów i pokazów, placem zabaw i polaną. Jednoznaczność funkcji poświęconej najmłodszym mieszkańcom miasta, jej lokalizacja i dostępność zdają się być niepodważalnym atutem dla sensowności jej powstania właśnie w tym miejscu. W uzupełnieniu do pozostałych funkcji terenu, obiekt ten może oferować zajęcia całoroczne niezależne od pory roku. Natomiast jego bliskość do bogatej oferty całego zaprojektowanego kompleksu znacząco rozszerza mozliwości aranzacji ciekawych zajęć dla dzieci i młodziezy. Działalność Miejskiego Domu Kultury w obrębie kompleksu będzie ożywiać zaprojektowany teren. To właśnie ta instytucja moze być odpowiedzialna za organizację tak zawodów sportowych, sprawnościowych i zręcznościowych, jak i zawodów w wiedzy o środowisku czy grach logicznych.
4. Tereny usług
Żaden zespół rekreacyjny nie może istnieć bez wyposazenia go w podstawowe usługi gastronomiczne. Usługa jest nierozłączna od wypoczynku i stanowi jego uzupełnienie. Na terenie opracowania przewidziano kilka obiektów usługowych:
A. Restauracja
W najwyższym punkcie północnego stoku hałdy proponuje się zlokalizować nowoczesny w formie obiekt restauracyjny z szerokim widokiem na tereny polany, plenerowej wystawy i jeziora Czarna Woda. Możliwość posadowienia obiektu na hałdzie wymaga dokładnych badań gruntowych. Przed obiektem przewiduje się wytworzenie placu z dominantą widokową domykającą osie biegnące po ściezkach prowadzących do restauracji. W okresie letnim restauracja mogłaby otwierać się na zewnątrz wystawiając stoliki na plac przed obiektem w taki sposób, by maksymalnie wykorzystywać jego atrakcyjną lokalizację. Dojazd do obiektu dla samochodów dostawczych przewiduje się w razie potrzeby po szlaku pieszym przebiegającym po szczycie hałdy. Drugą funkcją obiektu byłaby toaleta ogólnodostępna.
B. Hotel
Budynek hotelowy umieszczono na południu terenu opracowania na wyniesionym wypłaszczeniu, co czyni to miejsce niezwykle atrakcyjnym, gdyż roztaczają się stąd widoki na miasto i jezioro Zatorze. Przewiduje się nowoczesną architekturę obiektu wyposażonego w balkony i tarasy. Obiekt należy ogrodzić i dodatkowo wydzielić z przestrzeni zieleniąśredniowysoką i wysoką, w taki jednak sposób, aby go nie przesłonić. Należy uporządkować las otaczający budynek hotelowy by otworzyć widok na
miasto. Na terenie działki zaplanowano wydzielony zielenią parking dla uSytkowników obiektu oraz przestronny ogród. Dojazd samochodów po ścieżce pieszo-rowerowej.
C. Klub fitness
Teren projektowanego w Koncepcji fitness klubu jest dziś prywatną posesją o funkcji mieszkaniowej. Plan miejscowy przewiduje jednak jego adaptację na funkcje usługowe. Zaproponowano zatem obiekt o funkcjach wpisanych w całość koncepcji terenów rekreacyjno-sportowych. W skład fitness klubu wchodzić powinny: budynek klubu z salami ćwiczeń przedłużony o zewnętrzny taras ćwiczeniowy, parking (po części na terenie ogrodzonym, po części przed nim) oraz atrakcyjny ogród za obiektem. Dojazd samochodów po ścieżce pieszo-rowerowej. Lokalizacja obiektu z jednej strony w bliskości galerii handlowej, a dalej i miasta, z drugiej zaś wsąsiedztwie terenów rekreacyjnych, ścieżek spacerowych, w tym ścieżki ruchowej, podnosi szanse powodzenia tej inwestycji.
D. Mała gastronomia i drobny handel
Zespół małych obiektów z gastronomią i drobne kramy handlowe umieszczono w głównej strefie napływu ludzi na teren opracowania – w pobliżu parkingu i najścia od strony miasta. Ważnym czynnikiem lokalizacyjnym jest bliskość kompleksu sportowego i głównej polany terenu. Takie położenie obiektów, stworzenie dla nich przedpola widokowego poprzez cofniecie ich w stosunku do głównej drogi, czyni je atrakcyjnymi ale jednocześnie nieinwazyjnymi. Trzeba z dużą starannością podejść do ich formy architektonicznej. Nalezy zaproponować nieskomplikowaną, czystą i estetyczną formę, jednolitą dla wszystkich obiektów i otoczyć jąśredniowysoką zielenią. Przed sklepikami, po drugiej stronie ścieżki zaplanowano placyk na stoliki dla spożywania zakupionej żywności.
5. Tereny zaplecza techniczno-gospodarczego
A. Zaplecze techniczne
Strefę techniczno-gospodarczą całego terenu zlokalizowano na jego północno-wschodnim krańcu. Rozmieszczono tam budynki gospodarcze, techniczne i garaże dla samochodów obsługujących cały kompleks wraz z placem manewrowym. Cały zespół odseparowano od terenów ogólnodostępnych wysoką zwartą zielenią, a połączono drogą techniczną.
B. Budynki towarzyszące
To takie obiekty, jak wypożyczalnie sprzętu, sanitariaty i szatnie. Zlokalizowano je przede wszystkim przy terenach sportowych i na styku parku linowego ze stokiem narciarskim. Dostępność odpowiednich sprzętów potrzebnych do uprawiania sportów jest warunkiem podstawowym dla funkcjonowania i użyteczności terenów poświęconych tej aktywnej formie spędzania czasu. W jednym z budynków, dla bezpieczeństwa użytkowników należy zlokalizować punkt medyczny.
C. Parkingi
Przy najważniejszych drogach dojazdowych na teren przewidziano dwa główne parkingi dla obsługi
samochodów osobowych: na północnym-zachodzie i na wschodzie przy sąsiedniej strefie produkcyjnoskładowej. Na terenie rozlokowano też trzy inne, mniejsze parkingi na kilka samochodów obsługujące pojedyncze obiekty usługowe: przy hotelu, fitness klubie, budynku w strefie paintball i przy Miejskim Domu Kultury. Poza tym przy ostatnim z wymienionych obiektów przewidziano także parking dla autobusów. Wszystkie parkingi dla samochodów osobowych oferują wytyczone miejsca dla osób niepełnosprawnych i są wpisane w zieleń.
Projekt koncepcyjny został tak opracowany, aby umożliwić realizację inwestycji wieloetapowo.
Materiał na podstawie opracowania:
Koncepcja urbanistyczna zagospodarowania terenów pogórniczych w rejonie os. Zatorze w Koninie - Krzysztofa Borowskiego, Katarzyny Ciechanowskiej